Choroba występuje w uprawie śliw na całym świecie. W Polsce głównie w rejonach podgórskich i nadmorskich. Szkodliwość związana jest z całkowitym zniszczeniem owoców. Rozwój choroby stymuluje duża ilość opadów.
Torbiel śliwek – przyczyny
Sprawcą choroby jest grzyb Taphrina pruni, należący do workowców. W stadium rozmnażania płciowego grzyb wytwarza nagie worki, usytuowane bezpośrednio na porażonych owocach. Zarodniki workowe mogą kiełkować będąc jeszcze w workach. Z zarodników tych odpączkowują zarodniki konidialne tzw. blastospory.
Torbiel śliwek – objawy
Objawy porażenia obserwowane są na porażonych zawiązkach, które szybciej niż zdrowe powiększają się, dodatkowo są spłaszczone i lekko wygięte. Torbiele, bo tak określane są zniekształcone owoce, pozbawione są pestki. Miąższ tych pseudoowoców jest łykowaty i nie przedstawia żadnej wartości. W miarę dojrzewania skórka torbieli przyjmuje żółte lub żółtozielone zabarwienie. Na jej powierzchni z czasem pojawia się matowy nalot grzybni i nagich worków. Na długo przed osiągnięciem dojrzałości przez zdrowe owoce torbiele ciemnieją, gniją i opadają lub zasychają i pozostają w koronie drzew.
Warunki rozwoju infekcji
Patogen zimuje w postaci blastospor, występujących w postaci epifitycznej na korze i łuskach pąków. Źródłem infekcji wiosennych są zarówno te blastospory zimujące jak i te nowe powstające z askospor. Do masowych infekcji dochodzi wczesną wiosną podczas rozwoju młodych zawiązków przed opadnięciem płatków. Kiełkujące blastospory dają początek grzybni przerastającej tkanki porażonych owoców.
Terminy zabiegów ochronnych
W ochronie śliwy niezbędne są zabiegi chemiczne. Warunkiem niezbędnym jest wyniszczenie epifitycznych blastospor zimujących na powierzchni porażonych roślin. Zwykle polecane są zabiegi jesienią po opadnięciu liści lub wczesną wiosną w fazie nabrzmiewania pąków oraz tuż przed kwitnieniem. Wysoką skuteczność uzyskuje się przy zastosowaniu fungicydów dodynowych oraz miedziowych.
