Sprawcą choroby jest grzyb Blumeriella jaapii, należący do workowców. W stadium płciowym, na opadłych porażonych liściach grzyb wytwarza, małe miseczkowate owocniki – apotecja. W nich rozwijają się worki z zarodnikami workowymi. Efektem rozmnażania bezpłciowego są zarodniki konidialne, rozwijające się w acerwulusach, podłużnych konidiomach, tworzących się na dolnej stronie blaszki liściowej w obrębie plam.
Drobna plamistość drzew pestkowych – objawy
Pierwsze objawy można obserwować na przełomie maja i czerwca. Początkowo są to małe, drobne, ciemnozielone plamki pokrywające blaszkę liściową. Z czasem tkanka w obrębie tych plam zmienia się na czerwonobrunatny kolor. Po dolnej stronie liścia w obrębie plam, zauważalne są jasnokremowe lub szare wzniesienia – acerwulusy. Plamki mogą powiększać się i zlewać, tworząc większe nekrotyczne plamy. Intensywnie pokryte plamami liście żółkną, zamierają i opadają już pod koniec lipca. W wyniki masowego porażenia obserwuje się całkowitą defoliację już w sierpniu. Na tak osłabionych drzewach owoce słabiej rosną, a jeżeli drzewo jest całkowicie pozbawione liści – nie dojrzewają.
Warunki rozwoju choroby
Patogen zimuje w postaci czarkowatych apotecjów rozwijających się na opadłych porażonych liściach. W okresie wczesno wiosennym (koniec kwietnia – początek maja) podczas opadów deszczu zarodniki workowe uwalniają się z worków. Wraz z kroplami deszczu dostają się na powierzchnię liści gdzie dokonują infekcji liści przez aparaty szparkowe. Jeśli przezimuje grzybnia to na porażonych liściach również wiosną tworzą się acerwulusy, a w nich zarodniki konidialne, które wraz z workowymi dokonują infekcji pierwotnych. Za rozprzestrzenianie choroby w trakcie sezonu wegetacyjnego odpowiedzialne są zarodniki konidialne. Okres inkubacji po infekcji trwa zwykle 9-15 dni w zależności od warunków atmosferycznych (temperatury i opadów). Długotrwałe opady, a więc i długotrwale utrzymujące się zwilżenie liści stymuluje masowe występowanie choroby w obrębie plantacji.
Terminy zabiegów ochronnych
Ochrona chemiczna jest jedyną racjonalną metodą ograniczającą występowanie patogena. Zabiegi przeciwko chorobie należy rozpocząć po zakończeniu kwitnienia i w zależności od przebiegu pogody powtórzyć 2-3-krotnie w trakcie sezonu wegetacyjnego. Zasadne jest wykonanie także zabiegu tuż po zbiorze, zwłaszcza gdy obserwowano objawy choroby, a warunki sprzyjały do zaistnienia kolejnych infekcji. Z dostępnych fungicydów należy wymienić: dodynowe, triazolowe oraz pirymidynowe skuteczne przeciwko gorzkiej zgniliźnie wiśni. Fungicydy zawierające w swym składzie ditianon, czy kaptan również wykazują wysoką skuteczność w ograniczaniu występowania patogena.
