Choroba należy do grona powszechnych w uprawie drzew pestkowych. Porażeniu najczęściej ulegają owoce wiśni, czereśni, moreli i brzoskwini. Szkodliwość choroby związana jest ze zniszczeniem kwiatów (głównie u wiśni) i zgnilizną owoców (czereśnia, śliwa).
Brunatna zgnilizna drzew pestkowych – przyczyna
Sprawcą choroby jest grzyb Monilinia laxa, należący do workowców. Patogen rozwija się w tkankach miękiszowych kwiatów i owoców, a także pędów. Na powierzchni porażonych organów wytwarza skupiska grzybni z zarodnikami konidialnymi tzw. sporodochia, przypominające kształtem kopczyki lub poduszeczki.
Brunatna zgnilizna drzew pestkowych – przyczyna
Objawy grzyba w pierwszej kolejności widoczne są na kwiatach wiśni, które brunatnieją i zasychają. Zamierają także młode, jednoroczne porażone pędy, a liście na nich usytuowane zmieniają barwę na brunatną. Grzybnia patogena może przerastać także do starszych gałęzi powodując ich zamieranie. Owoce dojrzewające w koronach drzew pestkowych są porażane poprzez uszkodzoną skórkę. Brunatne plamy gnilne najszybciej rozwijają się na owocach osiągających dojrzałość zbiorczą. Cechą charakterystyczną występującą na wszystkich porażonych częściach roślin są sporodochia – sploty grzybni i zarodników konidialnych.
Warunki rozwoju choroby
Grzyb Monilinia laxa zimuje w formie grzybni przerastającej porażone pędy i owoce tworzące tzw. mumie. Wiosną na porażonych organach pojawiają się skupiska sporodochiów uwalniających zarodniki konidialne. Pierwsze infekcje zachodzą poprzez znamiona słupków kwiatów z których patogen poprzez szypułkę przerasta do pędów. Zarodniki konidialne uwalniane są przez cały sezon wegetacyjny. Do masowego porażenia owoców dochodzi w okresie przedzbiorczym, zwłaszcza podczas długotrwałych opadów.
Terminy zabiegów ochronnych
Niezwykle pracochłonnym, ale skutecznym sposobem ograniczania choroby jest staranne zbieranie mumii. Duże znaczenie ma także usuwanie porażonych pędów. W ochronie plantacji towarowych najczęściej praktykowane są jednak zabiegi chemiczne. Zaleca się opryskiwanie roślin tuż przed kwitnieniem, w fazie białego pąka oraz pod koniec maja i w pierwszej połowie czerwca. Wysoką skuteczność wykazują preparaty zawierające w swym składzie triazole (tebukonazol). Polecane są również rozwiązania dwuskładnikowe m.in. fluopyram + tebukonazol, fludioksonil + cyprodynil, boskalid + trifloksystronbina.
