Choroba występuje w uprawie drzew owocowych, głównie wiśni, czereśni, brzoskwini i moreli. Poważne szkody wyrządza także w szkółka drzew pestkowych ww. gatunków. W przypadku silnego porażenia doprowadza do zamierania roślin.
Rak bakteryjny drzew owocowych – przyczyna
Sprawcą choroby jest bakteria Pseudomonas syringae pv. syringae. Patogen jest polifagiem porażającym wiele gatunków jedno i wieloletnich roślin sadowniczych. Intensywny wzrost bakterii przebiega w temperaturze 28-30°C.
Rak bakteryjny drzew owocowych – objawy
Objawy mogą występować na wszystkich nadziemnych częściach. Wiosną porażone pąki nabrzmiewają, ale ich rozwój jest zahamowany i wkrótce zasychają i zamierają. Kwiaty w wyniku porażenia szybko przebarwiają się na brunatno, kurczą się, zasychają i opadają. Na zawiązkach czereśni i wiśni pojawiają się początkowo, ciemnozielone jakby nasiąknięte wodą plamy. Z czasem plamy czernieją i zapadają się przysychając aż do pestki. Podobne plamy widoczne są na młodych zielonych pędach, których wierzchołki dodatkowo wyginają się na kształt pastorału i zamierają. Na liściach rozwijają się początkowo ciemnozielone plamki, które później ulegają nekrozie. Tkanka w obrębie porażenia wykrusza się czego wynikiem jest dziurkowatość liści. Na gałęziach i pniach objawy występują w postaci zrakowaceń oraz wycieków gumy. Początkowo na korze widać czerwonobrunatne plamy powiększające się z czasem. W miejscu infekcji kora lekko zapada się i pęka, a pod nią widoczne są pomarańczowe lub brunatne przebarwienia tkanki miękiszowej. Na pograniczu tkanki porażonej i zdrowej rozwija się wałek kallusa.
Warunki rozwoju choroby
Bakterie Pseudomonas syringae pv. syringae zimują w tkance kalusowej, na pograniczu zrakowacenia w pąkach i w śladach poliściowych. Komórki bakterii intensywnie namnażają się wiosną i są przenoszone wraz z wiatrem, deszczem oraz na narzędziach i ciałach owadów. Do infekcji roślin dochodzi przez znamiona słupków, ślady poliściowe i zranienia mechaniczne. Choroba szybko obejmuje pędy, konary i pnie. Zrakowacenia intensywnie rozwijają się jesienią i wczesną wiosną. Latem tkanka kalusowa zarasta zrakowacenie i zahamowuje rozwój choroby. W okresie wegetacji źródło infekcji stanowią epifitycznie występujące na liściach komórki bakterii. Obecność komórek bakteryjnych w pąkach przyczynia się do powstawania ośrodków krystalizacji lodu i przemarzania zasiedlonych tkanek w temp zbliżonej do 0°C.
Terminy zabiegów ochronnych
Ochrona przed chorobą polega na zastosowaniu środków miedziowych mających na celu zabezpieczenie pąków, kwiatów i śladów poliściowych. Należy usuwać porażone pędy, a rany po cięciu zaleca się zasmarowywać farbą emulsyjną z dodatkiem fungicydu miedziowego.