Sprawcą choroby jest grzyb Glomerella cingulata znany bardziej pod nazwą anamorfy Colletotrichum gloeosporioides. W stadium płciowym grzyb wytwarza perytecja z workami i zarodnikami workowymi. Wynikiem rozmnażania bezpłciowego są podłużne acerwulusy, tworzące się pod skórka porażonych owoców. Z nich podczas deszczu uwalniają się zarodniki konidialne.
Gorzka zgnilizna wiśni – objawy
Objawy choroby występują corocznie na owocach wiśni. Początkowo są to matowe plamy pojawiające się po przeciwległej stronie zagłębienia szypułkowego. Z czasem plamy brunatnieją, zapadają się i zasychają. W obrębie plam, w spękaniach skórki rozwijają się ciemne brodawkowate utwory – acerwulusy. Przy długotrwale utrzymującym się zwilżeniu porażone owoce gniją, a z acerwulusów wydostają się śluzowate wycieki zawierające zarodniki konidialne.
Warunki rozwoju choroby
Patogen zimuje w postaci grzybni saprotroficznie rozwijającej się na resztkach porażonych, zmumifikowanych owoców wiśni leżących pod drzewami lub wiszących w koronie drzew. Grzybnia może przetrwać także na korze roślin. Wiosną z grzybni formują się acerwulusy, a z nich uwalniają się zarodniki konidialne. Rozprzestrzenianie zarodników odbywa się za pomocą wiatru, kropel deszczu lub owadów. Do porażenia owoców wymagana jest ciepła (ok. 28°C) i wilgotna pogoda. Patogen wnika przez uszkodzoną skórkę owoców, a zarodniki kiełkują w obecności kropli wody.
Termin zabiegów ochronnych
Występowanie choroby można ograniczyć poprzez zastosowanie zabiegów fitosanitarnych tj. właściwego cięcia drzew ograniczającego nadmierną wilgotność w koronie. Najwyższą skuteczność wykazują zabiegi chemiczne fungicydami zawierającymi kaptan. Zabiegi preparatami z grupy triazoli stosowane do ochrony przed drobną plamistością liści znacznie ograniczają występowanie gorzkiej zgnilizny wiśni. Zabiegi chemiczne należy rozpocząć po kwitnieniu i kontynuować 2-3-krotnie w zależności od przebiegu pogody.
