Kategoria: Ziarnkowe

Zwójka siatkóweczka – występowanie i opis szkodnika

Jest to motyl należący do rodziny zwójkowatych o wielkości 15-22 mm. W ostatnich latach przybierający na znaczeniu zwłaszcza w sadach jabłoniowych. Samice tego gatunku mają przednie skrzydła w kolorze szarobrązowym, a samce rdzawo-brązowym. Tylne skrzydła są jasnoszare. Jaja są owalne, żółtozielone, składane są na górnej stronie liścia lub na owocach w złożach. Gąsienica osiąga długość do 22 mm, a jej ciało jest barwy zielono-żółte, oliwkowozielone lub ciemnozielone z żółtymi brodawkami. Poczwarka osiąga długość 10-11 mm.

Zwójka siatkóweczka – cykl rozwojowy i żerowanie

Zimują gąsienice drugiego i trzeciego stadium rozwojowego w oprzędach w załamaniach kory. Aktywność uzyskują już w kwietniu następnego po diapauzie roku. Żerują wówczas na młodych rozetach liściowych i kwiatach. Pod koniec kwitnienia jabłoni następuje masowe przepoczwarczenie. Lot I pokolenia rozpoczyna się III dekadzie maja. Gąsienice wylegające się w czerwcu żerują na liściach zeskrobując skórkę i miękisz oraz zawiązkach owoców wygryzając nieregularne płytkie wgłębienia. Motyle kolejnego pokolenia pojawiają się na przełomie lipca i sierpnia. Larwy tego pokolenia żerują pod koniec lata na dojrzewających owocach i przygotowują się do zimowania.

Sposób przeprowadzania lustracji

Fazy zielonego i różowego pąka:

  • Na 20 losowo wybranych drzewach przejrzeć po 10 rozet kwiatowo-liściowych

Od połowy czerwca do połowy września:

  • Co 2 tygodnie przeglądać po 20 pędów na 20 losowo wybranych drzewach
  • Co 2 tygodnie przeglądać po 20 owoców na 20 losowo wybranych drzewach

Próg szkodliwości

Fazy zielonego oraz różowego pąka:

  • 10 gąsienic na 200 rozet

Od połowy czerwca do połowy września:

  • 10-12 pędów z gąsienicami z wybranych 400
  • 4-8 owoców ze świeżymi wgryzieniami z 400 wybranych

Profilaktyka i zwalczanie

Błonkówki z rodziny gąsienicznikowatych i męczelkowatych pasożytują gąsienice zwójki siatkóweczki. Udział w ograniczaniu liczebności populacji zwójki siatkóweczki mają także ptaki żywiące się gąsienicami tego gatunku. Bardzo pomocne do stwierdzenia obecności i liczebności tego szkodnika w sadzie są pułapki feromonowe. Preparaty chemiczne należy dobrać zgodnie z zaleceniami zawartymi w aktualnym programie ochrony roślin. Bezwzględnie należy uwzględniać okresy karencji i prewencji.

Zwójka bukóweczka – występowanie i opis szkodnika

Przedstawiciel z rodziny zwójkowatych, powszechny na terenie całego naszego kraju w uprawie jabłoni. Motyl dorosły ma brunatno, brunatno-szaro lub rdzawo ubarwioną pierwszą parę skrzydeł o rozpiętości skrzydeł 1,6-2,4 cm z rdzawą przepaską w kształcie litery V. Skrzydła drugiej pary są szarobrązowe. Jaja są jasnozielone, składane są w złożach na górnej stronie liści. Gąsienica jest zielona z jasnymi brodawkami i żółtozieloną głową. Poczwarka jest brązowo czerwona o długości 10-12mm.

Zwójka bukóweczka – cykl rozwojowy i żerowanie

Zimują gąsienice drugiego stadium rozwojowego w oprzędach w załamaniach kory na pniach lub konarach. Z kryjówek wychodzą w okresie zielonego pąka, a największa ich liczebność obserwowana jest tuż przed kwitnieniem. Gąsienice intensywnie żerują na rozetach liściowych i kwiatowych. Na początku czerwca gąsienice wygryzają wgłębienia co powoduje pojawienie się skorkowaceń. W przeważającej większości przypadków przepoczwarczenie odbywa się całkowicie w czerwcu, nieliczne gąsienice pozostają do połowy lipca. Masowe loty tego gatunku rozpoczynają się w czerwcu i trwają ok 2 miesiące. Żerowanie – zeskrobywanie skórki i miękiszu po dolnej stronie liści gąsienic trwa do końca lipca. Część gąsienic schodzi na zimowanie, a część przepoczwarcza się pod koniec sierpnia dając początek nowej generacji.

Sposób przeprowadzania lustracji

Fazy zielonego i różowego pąka:

  • Na 20 losowo wybranych drzewach przejrzeć po 10 rozet kwiatowo-liściowych

Od połowy czerwca do połowy września:

  • Co 2 tygodnie przeglądać po 20 pędów na 20 losowo wybranych drzewach
  • Co 2 tygodnie przeglądać po 20 owoców na 20 losowo wybranych drzewach

Próg szkodliwości

Fazy zielonego oraz różowego pąka:

  • 10 gąsienic na 200 rozet

Od połowy czerwca do połowy września:

  • 10-12 pędów z gąsienicami z wybranych 400
  • 4-8 owoców ze świeżymi wgryzieniami z 400 wybranych

Profilaktyka i zwalczanie

Błonkówki z rodziny gąsienicznikowatych i męczelkowatych pasożytują gąsienice zwójki bukóweczki. Udział w ograniczaniu liczebności populacji tej zwójki mają także ptaki żywiące się gąsienicami tego gatunku. Bardzo pomocne do stwierdzenia obecności i liczebności tego szkodnika w sadzie są pułapki feromonowe. Preparaty chemiczne należy dobrać zgodnie z zaleceniami zawartymi w aktualnym programie ochrony roślin. Bezwzględnie należy uwzględniać okresy karencji i prewencji.

Nasionnica trześniówka – występowanie i opis szkodnika

Gatunek występujący na terenie Europy, bardzo pospolity w warunkach klimatu Polski. Nasionnica trześniówka jest zaliczona do muchówek. Osobniki dorosłe są czarne z wyraźną, żółtą kropką na części grzbietowej, i dużymi złożonymi oczami. Wielkość zależy od płci ok 5 mm samica i nieco mniejsze samce 4 mm.

Na przezroczystych skrzydłach widać ciemne, poprzeczne smugi. Jaja tego gatunku są owalne, barwy mlecznobiałej. Larwy i poczwarki również białe. Poczwarki zamknięte w słomkowożółtych bobówkach o długości 5 mm.

Nasionnica trześniówka – cykl rozwojowy

Zimującą formą jest bobówka spoczywająca w warstwie gleby na około 5cm. Wylot osobników dorosłych rozpoczyna się gdy temp. gleby przekracza 13°C i trwa ok 3-4 tygodni począwszy od końca maja. Dorosłe muchówki latają do połowy lipca odżywiając się sokiem z owoców i rosą miodową. Po kopulacji składają jaja pojedynczo tuż pod skórkę owoców, zwykle w okolice zagłębienia szypułkowego. Płodność jednej samicy wynosi do 250 jaj. Po wylęgnięciu larwy żerują wewnątrz dojrzewających owoców, tam też dochodzi do 2-krotnego linienia. Po około 3 tygodniach larwy wypadają z owoców do gleby gdzie zapoczwarzają się. Zimowy spoczynek trwa od 2 do 4 miesięcy. Około 40% populacji poczwarek jest niszczona przez organizmy glebowe.

Objawy żerowania szkodnika

Szkodnik a zwłaszcza jego larwy są uważane za najgroźniejsze w uprawie późnych odmian czereśni, ponieważ powodują tzw. robaczywienie owoców. Atakowane są także owoce wiśni, wiciokrzewu, czeremchy czy berberysu. Niestety bardzo trudno rozpoznać zasiedlone owoce. Czereśnie są pozornie zdrowe a jedynie w miejscu nakłucia i złożenia jaja skórka owocu delikatnie zapada się. W wyniku żerowania owoce miękną a na skutek zanieczyszczenia wnętrza owocu poprzez odchody larw owoce nie nadają się ani do spożycia ani na przetwory

Sposób przeprowadzania lustracji

Koniec maja – początek lipca:

  • żółte pułapki lepowe

Prób szkodliwości

Koniec maja – początek lipca:

  • Średnio dwie muchówki na 1 pułapkę, przeglądać pułapki co 2 dni.

Profilaktyka i zwalczanie

Ochronę należy rozpocząć od wywieszenia żółtych tablic lepowych z wabikiem zapachowym od końca maja aż do początku lipca. Zwalczanie polega na opryskiwaniu drzew 3-4 dni po odłowach pierwszych muchówek na tablice lepowe, w momencie składania jaj. Wzmożoną ochronę należy zastosować zwłaszcza w tych sadach gdzie w ubiegłym roku masowo obserwowano szkodnika. Dobór środków wg. aktualnego programu ochrony roślin, z uwzględnieniem okresów karencji i prewencji !

Pordzewiacz jabłoniowy – opis szkodnika

Jest to roztocz zaliczony do nadrodziny szpecieli. W ostatnich latach szkodnik ten wyraźnie zaznacza swoją obecność. Samice osobników dorosłych są wrzecionowatego kształtu o słomkowożółtym zabarwieniu i długości ok 170 µm . Samce są mniejsze ok. 140 µm długości. Samice składają okrągłe nieco spłaszczone, białe jaja o średnicy 45 µm. W cyklu rozwojowym wyróżnione są także: stadium nimfy I (znieruchomiała o długości 100 µm) oraz nimfa II (ruchoma o długości 140 µm).

Pordzewiacz jabłoniowy – cykl rozwojowy

Formą zimującą są brązowe samice w pąkach pod zewnętrznymi łuskami. Wczesną wiosną żerują w pąkach, a w chwili rozchylania pąków przechodzą na rozwijające się tkanki. Samice składają jaja w okresie kwitnienia w pobliżu nerwów na dolnej stronie blaszki liściowej. Samice I pokolenia pojawiają się już w połowie maja. Dorosłe przechodzą na młodsze liście szczytowe by tam dokończyć swój rozwój. W ciągu okresu wegetacyjnego może występować do 11 pokoleń. Czynnikiem ograniczającym wielkość populacji są gwałtowne opady zmywające szpeciele z powierzchni liści.

Objawy żerowania szkodnika

Skutkiem żerowania – nakłuwania i wysysania soków z miękiszu jest występowanie początkowo małych, jasnych plam na powierzchni liści, które z czasem przybierają rdzawy kolor. Blaszki liściowe podwijają się brzegami ku górze, są sztywne i kruche. Wierzchnia strona liścia jest matowa, a spodnia rdzawa. Liście masowo zasiedlone prze szkodnika zasychają i przedwcześnie opadają. Krótkopędy są nieco krótsze od zdrowych. Rdzawe plamy obserwowane są także na owocach zwłaszcza w zagłębieniu szypułkowym lub kielichowym. Dodatkowo owoce gorzej się wybarwiają.

Sposób przeprowadzania lustracji

Przed rozpoczęciem wegetacji:

  • Przejrzeć po 10 pąków z 20 losowo wybranych drzew

Okres letni:

  • Przejrzeć po 10 liści z 20 losowo wybranych drzew

Próg szkodliwości

Przed rozpoczęciem wegetacji:

  • Średnio 20 szpecieli na jeden pąk

Okres letni:

  • Więcej niż 40  osobników na 1 cm2 powierzchni liścia

Profilaktyka i zwalczanie

Podstawą podjęcia decyzji o zwalczaniu jest lustracja, a zabiegi zwalczające należy wykonywać po przekroczeniu progu szkodliwości. Należy bezwzględnie zachować okresy prewencji i karencji. Dobór środków zgodnie z aktualnym programem ochrony roślin.