Koniec lata przywitał nas obfitymi opadami deszczy. Jak wiadomo deszcz jest potrzebny, natomiast aktualnie w wielu sadach można zaobserwować negatywne skutki nadmiaru wody.

Częste opady deszczu przyczyniły się do podniesienia poziomu wód gruntowych, a w wielu miejscach do zalania lub nawet powodzi. Skutki tych zjawisk są bardzo niekorzystne dla produkcji sadowniczej. O ile krótkotrwałe zalania czy podtopienia nie powodują większych szkód, to długotrwałe ich występowanie może doprowadzić nawet do konieczności wykarczowania sadów.

Jakie zmiany występują w zalanej glebie?

Na skutek długotrwałego zalania, co przekłada się na brak aeracji gleby, uszkodzeniu ulega system korzeniowy roślin, zamiera życie biologiczne w glebie. Woda występująca w nadmiarze wpływa również na pogorszenie parametrów gleby. Wypłukane mogą zostać składniki pokarmowe, degradacji ulega struktura gruzełkowata gleby, co powoduje obniżenie jej żyzności.

Objawy nadmiaru wody można również zaobserwować na roślinach w postaci wszelkiego rodzaju przebarwień na liściach. W sytuacji długotrwałego zalania mogą wystąpić również objawy niedoboru azotu. Efekt niedoboru tego makroelementu uwidacznia się z opóźnieniem, ponieważ roślina najpierw wykorzystuje zgromadzone zapasy. Mogą również wystąpić niedobory potasu i magnezu objawiające się słabym wzrostem drzew oraz drobnymi liśćmi.

W skrajnych przypadkach, kiedy drzewa są zatopione przez długi czas, korzenie zamierają, a w obrębie systemu korzeniowego i również na nim rozwijają się choroby pochodzenia odglebowego. W tym przypadku liście żółkną, więdną i opadają, w konsekwencji zamierają całe rośliny. Wśród gatunków sadowniczych występuje zróżnicowana wrażliwość na nadmiar wody. Najszybciej reagują czereśnie i wiśnie oraz rośliny jagodowe. Wrażliwe są również jabłonie i grusze uszlachetnione na podkładkach karłowych. Drzewa, które żyją, ale wykazują silne objawy podtopienia nadają się jedynie do wykarczowania. Nawet jeśli wykazują „chęć do życia”, to jest duże ryzyko, że ich uszkodzone korzenie szybko zasiedlą patogeny, powodujące śmierć całej rośliny.

Jak pomóc zalanym glebom?

Jednym ze sposobów na zredukowanie negatywnych skutków nadmiaru wody w sadzie jest jej jak najszybsze pozbycie się. Należy się starać, aby w miarę możliwości, odprowadzić wodę z sadu, udrażniając systemy melioracyjne lub tworząc tymczasowe rowy odpływowe. Drzew czy też krzewów rosnących na terenach zalewowych nie należy zbyt intensywnie nawozić. Należy ostrożnie wprowadzać składniki pokarmowe doglebowo oraz jeśli istnieje taka możliwość również dolistnie. Warto wspomnieć iż zawartość składników pokarmowych w glebie, jak również wartość pH na skutek zalania może ulegać zmianom. Ważne jest również odtworzenie w glebie życia biologicznego. Można to osiągnąć dostarczając do gleby substancji organicznej w postaci obornika lub substancji humusowych w połączeniu z dobroczynnymi bakteriami z rodzaju Bacillus. Obecnie jednak pozyskanie obornika jest dosyć trudne. Prostszym i szybszym rozwiązaniem jest przy użyciu belek herbicydowych dostarczenie substancji organicznej w postaci preparatu doglebowego zawierającego w swoim składzie substancje huminowe oraz bakterie, które w znaczący sposób ogranicza presję doglebowych chorób roślin, wypierając ze środowiska glebowego czynniki patogenne oraz poprawia strukturę gleby.

Warto również pamiętać, iż na skutek nadmiaru wody obniżeniu ulegają również parametry fizyczne gleby. Zniszczeniu ulega jej struktura, a dodatkowo rośnie presja chorób odglebowych, które w znaczący sposób mogą ograniczyć plonotwórczość, a nawet mogą doprowadzić do zamierania roślin. Aby zapobiegać lub ograniczać niekorzystne procesy, występujące po zalaniach i podtopieniach, poleca się wykorzystanie produktu Naturvital-Plus (związków humusowych) w połączeniu z preparatem BaktoKomopleks (Bakteriami z rodzaju Bacillus), które wpływają na polepszenie parametrów gleby oraz dodatkowo sprzyjają zwiększeniu aktywności mikroorganizmów glebowych. Gleba o odpowiednio rozbudowanej strukturze agregatów glebowych nie ulega zbytniemu zasklepianiu się.

Połączenie bakterii glebowych z kwasami humusowymi powoduje szybsze i lepsze efekty. Kwasy humusowe oprócz swojego działania stanowią pożywkę dla mikroorganizmów, które dzięki temu będą szybciej zasiedlały glebę