Kwieciak jabłkowiec – opis szkodnika
Chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych. Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają długość 4-6mm. Ich ciało jest smukłe, ciemnobrązowej barwy, a głowa zakończona charakterystycznym dla całej rodziny ryjkiem. Na pokrywach skrzydeł widoczne są dwie linie, układające się w kształcie litery V. Jaja u tego gatunku chrząszcza są owalnego kształtu, jasnokremowe do białych. Beznogie larwy są sierpowato wygięte o bladożółtym zabarwieniu z wyraźną ciemną puszką głowową. Poczwarki są wolne, w zasadzie widać wszystkie części formującego się dorosłego osobnika.
Kwieciak jabłkowiec – cykl rozwojowy
Zimują osobniki dorosłe na drzewach w załamaniach kory. Kryjówki opuszczają wiosną, gdy temp. przekroczy +8°C. Przy temp. +12°C można obserwować obloty koron drzew jabłoni i rozpoczęcie żeru chrząszczy na pąkach zarówno liściowych jak i kwiatowych. Samica składa po jednym jaju do otworu wygryzionego u podstawy rozwijających się pąków kwiatowych. Płodność jej wynosi ok. 140 jaj. Po wylęgu (1-2 tygodnie od złożenia jaja) larwy żerują w nabrzmiewających pąkach przez około 3 tygodnie. Następnie przechodzą one w stadium poczwarki i po 7-10 dniach pojawiają się osobniki dorosłe. Zamierające pąki opuszczają by rozpocząć żer na spodniej stronie blaszek liściowych, po czym szukają schronień gdzie schodzą na diapauzę letnią. Chrząszcze uaktywniają się w sierpniu gdzie ponownie żerują a następnie szukają załamań kory będących ich nowymi kryjówkami zimowymi. W ciągu jednego sezonu wegetacyjnego rozwija się jedno pokolenie szkodnika.
Objawy żerowania szkodnika
Dorosłe chrząszcze kwieciaka jabłkowca żeruje na jabłoniach i gruszach. Wczesną wiosną widoczne są brązowe nacięcia na działkach kielicha, gdzie samica złożyła jajo. Larwy kwieciaka wyjadają wnętrze pąków kwiatowych. Szkodliwość 1 larwy jest ograniczona do 1 pąka kwiatowego. Charakterystycznym objawem żerowania larwy wewnątrz pąka jest występowanie brązowej kapsuły utworzonej z zeschniętych płatków kwiatowych. Latem, po przepoczwarczeniu młode chrząszcze żerują na spodniej stronie liści zeskrobując skórkę i część miękiszu gąbczastego. Straty spowodowane występowaniem kwieciaka zależą od intensywności kwitnienia drzew. W lata z obfitym kwitnieniem chrząszcze mogą w zasadzie przerzedzić zawiązki, natomiast w sezonach ze słabym kwitnieniem szkodnik może znacznie ograniczyć plon. Najwyższe szkody wyrządza w lata z chłodną wiosną, gdyż wydłuża się okres kwitnienia a więc i czas w którym samice mogą składać jaja do pąków kwiatowych.
Sposób przeprowadzania lustracji
Okres nabrzmiewania i pękania pąków:
- Na 40 losowo wybranych drzewach przejrzeć po 10 pąków
- Na płachtę entomologiczną strząsać chrząszcze – po 1 gałęzi z 35 losowo wybranych drzew
Próg szkodliwości
Okres nabrzmiewania i pękania pąków:
- 60 pąków z nagryzieniami na 400 sprawdzonych
- 5-10 chrząszczy na płachcie entomologicznej
Profilaktyka i zwalczanie
Z dostępnych metod zwalczania nie chemicznego stosuje się odławianie osobników dorosłych poprzez zakładanie wiosną na pnie drzew opasek chwytnych (np. z tektury falistej). Następnie pułapki takie wraz ze zbierającymi się w nich chrząszczami niszczy się. Do walki chemicznej przystępuje się w chwili przekroczenia progu ekonomicznej szkodliwości. Wyznaczamy go poprzez strząsanie chrząszczy na płachtę entomologiczną.
Do zwalczania zalecane są wczesną wiosną pyretroidy, które ograniczają populację kwieciaka a także innych szkodników, nie powodując szkody w populacji organizmów pożytecznych. Preparaty należy dobierać wg aktualnego programu ochrony roślin z zachowaniem zapisów etykiety producenta.
